Кӣ намехоҳад, ки субҳ аз ҷониби як хонуми зебое ин қадар меҳрубон ва нарм аз хоб бедор шавад? Титҳои хонум танҳо олиҷанобанд, бе он ки онҳоро бо дикки худ пахш накунед, рафтан ғайриимкон аст! Субҳи барои ҷуфти ҳамсарон хуб оғоз ёфт, ман фикр мекунам, ки тамоми рӯз олӣ хоҳад буд! Одатан ман ба хонуми худ мегӯям, ки агар субҳ туро сихканӣ карда бошӣ, тамоми рӯз то шом интизор шудан лозим нест! Ё шояд ин баръакс бошад? Шояд баъд аз ин вай тамоми рӯз дар кор бошад, танҳо интизори идомаи бегоҳ бошад?
Ин аст он чизе ки малламуйҳо барои он ҳастанд: ҷой барои молидани дик ва ҷои баланд шудан. Ва ин харом зуд дарси худро гирифт ва ба падараш хизмат кард. Ман мебинам, ки ӯ хушнуд шуд, вақте ки ӯ дар даҳони вай фуромада, сарашро лесид. Шумо боварӣ доред, ки ӯ буд!